January 04, 2011

Would you unblock my number from your phone now, please?


orkid:D


hola,selamat tahun dua kosong satusatu;P
Aku rasa macam sikit-sikit aku hilang diri aku. Aku takdela kata aku cam complete loner ke apa kan. Cuma cam lifeless. Kerja tade lansung. Nak ada life celah mana pun taktau. Hidup aku ni bukan lah seronok nak mampus,social je. Cuma waktu-waktu aku dulu ada yang isikan, yang ambil berat. Dunia aku revolve around kawan-kawan aku.

Aku tak suka perubahan. Aku tak suka bila aku terlepas pandang sekejap je, and BAMM! lost track. Aku taktau lah samada aku je yang rase camni tapi aku rase cam semua orang dah jauh sangat. Kawan-kawan bukan lagi orang sama yang kau pinjam duit makan nasi kongsisuap. Kawan-kawan bukan lagi muka sama yang kau hadap bila kau terbuntang gelak separuh meninggal. Kawan-kawan bukan lagi orang yang kau pilih untuk kongsi hari kau, untuk suka, untuk menangis.

Sebab kita manusia, membesar. Fizikal, emosi. Kita nampak skop kehidupan yang lagi luas, lagi bebas. Tipu lah kalau aku kata aku kecualikan diri aku dalam golongan tu tapi tahla, something just doesn't feel right. Everything is so out of place. Banyak dah aku dengar orang cerita, habis sekolah semua berebut nak cari pengalaman. Isi masa, tengok apa ada kat luar tu. Sebab tu siapa yang tak ikut sama tinggal kat belakang. Sendiri.

Aku takde nak complaint apa lah pasal tu sebab masing-masing rasa lain-lain cuma rasa aku, priority tu dah salah letak. Kita ada sepanjang hidup untuk duduk kat kerusi serious tu. Kenapa sekarang? Kenapa orang tak cam, jom lah kongsi masa sama-sama. Kita takkan dekat macam ni untuk lama. Bagi aku, kalau pada mata orang apa yang aku buat ni sia-sia, biar. Asal sedap badan, hati puas, ada benda gembira untuk borakkan, dahla. At least buat masa sekarang ni. Dari emosi lesu, habiskan seluruh masa aku untuk benda yang aku tak ikhlaskan. Macam ___ je. Isi sendiri.

Aku silap besar bila aku fikir jarak kita ni lah apa yang kuatkan kita. Sebab benda tak pusing macamtu sekarang. Kepala otak ni bersawang dengan negativity, prejudice. Bila kita tak nampak apa yang kita dengar, time tu prejudgment datang. Tak syok ah camtu kan. Dari kamceng gilabai tiba-tiba jadi orang asing yang asyik rotate soalan sama, beralas hi dengan bye.

So bila orang kata, hilang sorang kawan, buat satu lagi aku macam,

grrr BULLSHIT.. err what? Haha. Aku nak kawan lama aku yang adakan sapa aku sekarang. Bukan jadi orang yang kempiskan pungkoq (padahal besar gile ni) untuk masuk satu satu kumpulan manusia baru tu semata nak diterima. Desperate gile.

Maybe tak semua setuju tapi pilih lah yang mana sedap rasa nak terima. Sorry post panjang merapu takde direction. Sekarang aku nak pegi meeting budakbudak skema,

Bye you allz,